و تو سومين روز تلاش يه مكالمه اى داشتيم با خودمون:
چطورى اين بانو سمى هرهفته سر ساعت سلام ميكنه و شروع ميكنه به نقد
- خوب دغدغشه!
چطور يادش نميره؟ چطور هر هفته سر ساعت مياد؟
-خوب دغدغشه!!
چطور تو يادت نميمونه؟ بجز يه بار تو اين يه سال!!!
-خوب دغدغم نبوده!!!!
دغدغه رو كى ايجاد ميكنه؟ چطور شده دغدغش؟؟
نميخواد چيزى بگه، جواب رو ميدونه ولى سكوت رو ترجيح ميده.
من اما يادآور گوشيم رو تنظيم كردم روى چهارشنبه هر هفته تا بلكم دغدغه مند شم و امشب حضورى فعال داشتم.
درباره این سایت